(6 Şubat 2023, 04:17)
Büyük Yıkımı UNUTMA, UNUTTURMA
Hüznün büyümesi mi olur, demeyin; bu yıkıntılar içinde, bu resimde hüzün büyüyor. Hüzün çocuklarla büyüyor. Nereye gittiği, götürüldüğü bilinen/bilinmeyen çocuklarla büyüyor.
Yazgı denebilir mi, bu yalnız yüreğin bu yıkıntılar arasında kalmasına? Yazgıysa eğer insanlar yazdı, kocaman kocaman insanlar, kocaman kocaman sözlerle geldi, kocaman kocaman yalanlarla yazdı. Oturma izniyle yazdı, imar barışıyla yazdı. Bu küçüğün yazgısı bahar olmalı, ilkyaz olmalı, gözlerinde güneşler doğmalı; özgür ve mutlu, gelecek kaygısı olmadan büyümeli. Gözlerinden korku ve hüzün okunmamalı. Hüzün yanaklarında şebnem toplanan sabahlarda solmalı.
Yaşam doğanın bize sunduğu en cömert armağan… Doyasıya tatmalı…
Yaraları sarmalı ve yaşamalı.
