Yarın anneler günü…
Öncelikle tüm annelerin ve anne adaylarının anneler gününü kutluyorum.
… …
Anne özlemini, ilk günkü gibi yüreğinin derinliklerinde hisseden, üççeyrek asrı devirmiş, iki çocuk, üç torun sahibiyim.
Ama…
Ama hâlâ anne özlemini yüreğimin derinliklerinde taşır ve yaşarım.
Sözüm o ki, yaşınız başınız ne olursa olsun ‘anne özlemi’ bitmeyen bir özlem, bitmeyen bir tutkudur.
Karşılıksız sevginin ete kemiğe bürünmüş halidir anneler…
Ne denli üzülürse üzülsünler, ne denli sinirlenirse sinirlensinler; üzen, sinirlendiren kendi çocuğuysa; onu 10 dakika içinde bağışlayacak kadar duyarlı yüreklerdir.
Melektir onlar, meleklerin süt veren türleridirler.
Dünyanın en güzel kucağına sahip, en güzel kokan, harikulade varlıklardır.
Çocukları arasında asla ayrım yapmayan; aynı zamanda birbirinden koruyan, kollayan bir güç abidesidir.
* * *
Lakin gerektiğinde de laf sokma dalında kimse ellerine su dökemez.
Çocuklarının sevgililerinden ayrıldığını duyduğunda sağı solu oynamadığı gibi yüzüne hoş bir ifade yerleştiren tek kadın türüdür.
Evde bir yere uzandığınız an orada temizlik yapacağı tutan, temizlik konusunda kayışı kopardığından temizlikçi gelecek diye evi temizleyen balans ayarı kaçmış temizlik kaynağıdır,
Ve de mutfakta yaşayan, evde herkesi idare eden bir canlı türüdür.
* * *
Oğlunun damat - kızının gelin olduğunu görünce,
Çocuğu mezun olunca,
Çocuğu övgü alınca,
Çocuğu hasta olunca,
Çocuğu askere gidince,
Velhasıl buna benzer pek çok şeye ağlayabilen, bu yazıyı okurken (bile) duygulanıp, gözleri dolabilen, ağlamaya meyilli bir yapısı olan duygu pınarıdır.
Kafayı çocuklarıyla dolu, göbek bağı kopsa da yürek bağı asla kopmayan, sevgi dolu fedakâr insan dişisidir anneler
Yemek uzmanı, bilgili, kültürlü, çok şeyi bilen kişiliklerdir.
Her evladın dizinin dibinde olmak, dizlerine uzanıp yatmak istediği, duygu ve sevgi yüklü bir insandır.
* * *
Dedim ya, anneye özlemin yaşı başı olmuyor.
Nazım Hikmet Ran yazmış; “Hadi Beni Eve Çağır Anne” demiş.
Bu güzel ve anlamlı şiiri paylaşmak istedim sizlerle…
“Hadi beni eve çağır anne
Yemek vakti de
Akşam oldu de
Baban geldi de
Hadi beni eve çağır anne
Üşümüşsün de
Kirlenmişsin de
Acıkmışsın de
Hadi beni eve çağır anne
Yorulmuşsun de
Terlemişsin de
Özemişim de
Yanına çağır hadi
Bul bir bahane
Yatır beni dizlerinin üstüne
Çok özledim be anacığım, valla çok özledim...”
