Yerel basının ayakta durmakta zorlandığı gerçeği, son günlerde manşetlerimizi çokça işgal eder oldu. Giderler büyük ölçüde arttı, gelirler ise bir hayli azaldı. Piyasanın durgunluğu bire bir, hatta katlanarak yerel basının özel ilan-reklam tablosuna yansıyor. Bunun yanı sıra, resmi ilan gelirleri de azalmaya başladı. Kaldı ki, resmi ilan gelirlerini neredeyse yarı yarıya azaltacak bir takım yasal düzenlemeler de şu günlerde Yüce Meclis’in gündeminde. O takdirde, zaten büyük sıkıntı yaşayan yerel gazeteler, tamamen kepenk indirmek zorunda kalırlar. Yalnızca, sırtını belirli kurum ve kuruluşlara dayamış, ya da güçlü biçimde toplumun desteğini arkasına almış gazeteler yaşamını sürdürebilir. Öncelikle, demokratik hayatın en temel unsurlarından biri olan yerel gazetelerin yaşamlarını sürdürebilmeleri bakımından, devletin, resmi ilan gelirlerini azaltmak bir yana, başkaca desteklerle de koruyup kollayıcı bir tavır almasını bekliyor, bunu umut etmek istiyoruz. Ama asıl olarak da, bu beklentimiz karşılık bulsa bile, toplumun yerel basına sahip çıkması gerektiğini belki bininci kez hatırlatma gereğini duyuyoruz. Yapıcı, seviyeli, objektif gazeteler devreden çıktığı takdirde, meydanın sansasyon, asparagas ve şantaj gazeteciliğine kalacağını, Çorum’un sorunlarının değil, dedikoduların, fitne, fesat ve hasedin gündemi dolduracağını herkes iyi bilmelidir ve Çorum’un başına ne tür belaların açılacağını mutlaka hesaba katmalıdır. Çorum’da, bu konuda gerçekten çok duyarlı, samimi ve sağduyulu insanlar, firmalar, kurum ve kuruluşlar var. Çorum basını bu sayede, Anadolu’nun ilk 10’unda sayılacak kadar iyi bir kalite düzeyini yakalamış durumda. Ama, duyarsız ve sorumsuzların oranı çok daha yüksek. Ciddi gazetelerden esirgedikleri üç kuruşu, ileride üçyüz kuruş, üçbin kuruş olarak tehdit ve şantajla haramilere vermek zorunda kalacaklarının farkında bile değiller. Herkesin, her işletmenin sıkıntıda olduğunu başta belirttik, ama yerel basına sahip çıkma bahsinde, bunu kimse mazeret olarak gösteremez. Zira, yerel basının beklediği destek, asla taşınması zor rakamlara tekabül etmiyor. Örneğin, hep belirttiğimiz gibi, gazete aboneliğinin aylık karşılığı 12 lirayı bile bulmuyor. Sonuç: Devlet, yerel basının yok oluşuna sebep olacak düzenlemelerden mutlaka vazgeçmeli, tersine, şu zor süreci atlatabilmeleri için yeni destekler sağlamalıdır. Toplum da, her hâl ve şartta, yerel basına sahip çıkmanın demokratik bir sorumluluk olduğunu artık idrak etmelidir.