I
Daha iyi olmakla farklı olmak apayrı şeylerdir. Özgünlük ise sanatın bercestesidir.
II
Kilitli kapının olan biteni sakladığı sanısı, bir yanılsamadır sadece
Aldatırken hep
En çok kendini aldatır insan
III
Öyle harfler vardır ki sözcüğünden kopsa da çekim alanından çıkamaz onun. Tıpkı ay gibi onunla birlikte döner durur; dünyanın uydusu olarak tanımlansa da medcezir hareketleriyle hep etkindir.
Ayrılık nasıl da görece bir boyutudur hayatın / kâinatın döngüsünde.
IV
Göründüğünden genç olmak
Hurufatın işidir en çok
V
Bitimsiz bir metinde
Titreşip durur harfler
Gök kapaklı bir kutuda
Makas değiştirdiği gidenle gelenin
Trendi ırmak
Onca suret düş kanatlarındaki
Tersin akıyordu vakitler
O gök kapaklı kutuda
VI
Kendinden yola çıkarak yazmak pergelin sabit ayağıdır, kalem ise gezen ucu. Bu ifadedeki “kendi” kavramı ilk okumada benmerkezci olarak algılanabilir. Ancak o da pergelin yazan ayağıyla birlikte dönerek, adeta kamera arkası metinler biriktiren bir kayıt merkezidir.
VII
Eşikler çizerken şeylere, okura kapılar da açan metinler. Mürekkep balığı kemiğinde bilenmiş harfleriyle.
VIII
İçe dönük gibi duran metinleri tersin okumak varsıllaştırır bizi
Hep ve hiç sarmalında
IX
Gök kubbede biriken seslerin
Cümle titreşimlerle birlikte
Uzaya sıçrama eşiği olması
O harf ötesine geçiş
Analitik okuma dersi olmalı
Üst-gerçekçilik mi demeliydim yoksa
