------------KENT NOTLARI----------------
Memleket sevgisini bu kadar güzel anlatan başka bir şair var mıdır acaba?
O muhteşem “Kuvayı Milliye Destanı” bu kutsal sevgi olmadan yazılabilir mi?
Ya şu dizelere ne demeli:
“Bir vapur geçer Varna önünden,
uy Karadeniz’in gümüş telleri,
bir vapur geçer Boğaz’a doğru.
Nazım usulcacık okşar vapuru,
yanar elleri…”
*
O’nun adı Nazım Hikmet…
Ve “Karlı kayın ormanında” şiirini, “Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü!” diye bitiriyor dev şair.
Ölüm, kaçınılmaz son, ya da hayatın en somut gerçeği…
Çoğu dualar, “Allah sıralı ölüm versin” diye sonlanır. Yani, yaşı kemâle eren gitsin…Ama, Cemal Süreya da “Her ölüm erken ölümdür” demiyor mu?...
Yaşı ne olursa olsun, bir sevilenin gidivermesi, yüreği yangın yerine çevirmez mi?
Ve o yürek yangınıyla “Ölüm adın kalleş olsun!” diye ilenmez miyiz?
*
Son günlerde o kadar çok dostu, arkadaşı kaybettim ki…
19 Ağustos’ta, “kardeş” bildiğim, nice sosyal-kültürel olayı birlikte organize ettiğimiz Hatice Hamoğlu’nun acısı ile yıkıldım.
Eylül ayının sonunda İsmail Kemal Battal’ı…
Ekim ayı başlarında, aziz dost Halil Baklan’ın eşi Miyase Baklan’ı…
Yine güzel bir insanı, Fikret Yıldırım’ı…
Yalnızca şu son 4 günde 4 Hasan’ı kaybettik.
Beyefendilik timsali Hasan Alakoç, değerli dost Hasan Kalender, yazar ve şairimiz, değerimiz Hasan Korkmaz ve eşi az bulunur aydın din adamı, samimi dost, ağabey Hasan Kestek…
Arada atladığım, Gazi Ekmekçi gibi sevdiğim insanlar da var…
Yine, Nihat Armutcu gibi tüm Çorum’a kendini sevdirmiş değerli hemşehrilerimiz…
*
Malûm olduğu üzere, mart ayından beri kanserle boğuşuyorum. Midemin yüzde 90’ı alındı. Gerek ameliyat, gerekse sonrasındaki tedavilerim iyi geçti; tetkik sonuçları olumlu çıktı.
Ama, doktorlarımdan normal hayata dönüş izni henüz çıkmadı. Dolayısıyla, cenaze merasimlerine, düğünlere, kalabalık toplantılara katılamıyorum.
Hatta, içimi yakan kayıplar karşısında, duygularımı anlatabileceğim yazılar yazmakta bile güçlük çekiyorum.
Sevdiklerimin acılarını uzaktan paylaşmakla yetiniyorum.
Hayat bu!
*
“Ölüm adın kalleş olsun”…
12 Ekim’de, aramızdan ayrılışının 11. yıldönümünde andığımız sevgili kardeşim Mustafa çok kullanırdı Enver Gökçe’nin bu dizesini…
O’nu da anmış olmak için seçtim bu başlığı.
Sevdiklerim, dostlarım, kardeşlerim, ışıklar içinde uyuyun.
Yüce Allah rahmetini esirgemesin.