Bazı insanlar vardır, yaşadıkları süre boyunca ardında sessiz ama derin izler bırakırlar. Onlar gülüşleriyle umut, sözleriyle güven, duruşlarıyla saygı olurlar. İşte Nihat Armutcu da onlardan biriydi… Bu dünyadan bir Nihat Armutcu geçti.
O, sadece bir kulüp başkanı değil, aynı zamanda bir abiydi, bir dosttu, bir yol göstericiydi. Sahada ter döken her gencin omzuna elini koyarken, “Yeter ki inanın, gerisi gelir” derdi. Çünkü o, sporu sadece bir oyun olarak değil; ahlak, kardeşlik ve emekle yoğrulmuş bir yaşam biçimi olarak görürdü.
Onun için kazandığın kupa değil, yetiştirdiğin insan önemliydi. Her gülüşünde samimiyet, her mücadelesinde inanç vardı. Yeri geldiğinde cebindekini paylaşır, yeri geldiğinde derdini gizleyip herkese umut olurdu.
Bugün sahalar sessiz, soyunma odaları hüzünlü, dost meclislerinde eksik bir sandalye var. Ama bir yandan da yüreklerde koca bir iz, unutulmayacak bir hatıra… Çünkü Nihat Armutcu’nun adı, sevgiyle anılan insanların arasına çoktan yazıldı.
Bu dünya, onunla biraz daha güzeldi. Ve şimdi o, ardında bıraktığı iyiliklerle, hatıralarla, dostluklarla yaşamaya devam ediyor.
Bu dünyadan bir Nihat Armutcu geçti…
Ve ardından sadece bir isim değil, bir sevgi mirası bıraktı.
Mekânın cennet olsun sayın hocam…