“Her gün aşağılanıp hor görülüyorum. ‘Üvey evlat’ muamelesi görmekten bıktım.”
“Evde bağrışmalar, kavgalar hiç eksik olmuyor. Ben ne yaparsam yapayım gözlerine batıyor”
“Kardeşler arasında ayırım yapıyorlar. Daima üvey evlatmışım gibi muamele görüyorum”
Gazetelerin sayfalarında hemen hemen her gün gördüğümüz bu tür yazıları okur geçerdik.
Ne zaman bizi yönetenler tarafından “üvey evlat” muamelesi görmeye başladık, daha da dikkatimizi çekti.
Devlet ana mı? Üvey ana mı?
Bağrışmalar kavgalar hiç eksik olmuyor…
Şiir okusak,
Türkü söylesek,
Yazı yazsak göze batıyor.
Bizden olmayanlar diye aşağılanıp hor görülüyoruz.
Bizim çocuklar askere gidiyor,
Onlarınki çürük veya bedelli yapıyor
Biz iş bulamıyoruz,
Onlar çalışıyor.
Bizim çocuklar kan ter içinde sınavlara hazırlanıyor,
Onlarınkine cevaplar veriliyor.
Bizim “Güzin ablamız” da yok ki dert dinlesin.
Ne olur doğruyu söyleyin,
Yoksa biz “üvey evlat”mıyız?
Her Gününüz Güzel Olsun.
