Akasya kokulu sokaklarından.
Başkaldırdı, binlerce anı...
Aradım, çocukluğu, gençliği
Uzun saçlı, kara gözlü kız
Belirdi anılarımda...
Elhamra sineması,
Karşıda bekleyen sevgililer,
Geçti, gözümün önünden.
Elde mendiller...
Aşk filmlerine ağlarken,
Kimbilir? ne büyük aşklar
Başkalarının omuzlarında teselli buldu.
Kimbilir kimler?
Sevgisiz iklimlerde ağarttı saçlarını,
Yıkmışlardı tüm yaşanmışlıkları...
Ne annemin sesi, ne akasya kokusu
Ne de sanatın dokusu kalmıştı.
Oturup da ağlamak, ağlamak istedim!
Yıllar öncesinin Fatma Nilüfer Yalçınkaya’sı…
