CEHALET VE TEMBELLİK;
Öyle bir yol ki, yöneleni rezil ve zelil eder,
Bir müzmin hastalık ve sefilliktir,
Öyle bir karanlık ki ışığın sönmesiyle beraber oluşan karanlık gibi ilmin olmadığı yeri de hemen cehalet kaplar,
Öyle bir binek ki her bineni gözden düşürür ve sefalet gecikmeden ona ulaşır.
Sahibini en kalabalıkta bile yalnızlaştırır hatta öz yurdunda bile gurbet hayatı yaşatır.
Çevresine sürekli yük ve muhtaç olmaktan kurtulamaz.
Cehalet ve tembellik;
Talihsizliğe talip olmadır, çünkü herkes ilerlerken cehalet ise sürekli geriletir.
Kendine yapılan bir iyiliği bile yanlış yorumlatarak koca bir ömrü heder eder.
İnsanın elini, ayağını ve kalbini çer çöp gibi yaralar ve kusurları ve acıları büyütür.
Öyle bir mahlûk ki köpek gibi ısırdıkça ve yılan gibi zehirledikçe haz alır.
Cehalet çok israfkâr, çok masraflı ve de çok yorucu bir cehennem yolculuğudur.
Cahil;
Olayları sebep ve sonuçları ile yorumlamayı bilmediği için en küçük olayda bile boş teneke gibi gürültü çıkarır ve olayların önünde kağıt gibi yuvarlanır,
Nereye gitse yük olur ve yorgunluk verir ama bir türlü anlamaz, anlasa da anlamaz gibi görünür, çünkü çok egoist, çok alıngan, çok çabuk kırılan ama uyarılınca affetmeyen bir yapısı vardır.
Çevresinin kovmak istediği veya zor katlandığı çevreyi insana dar getiren bir kişidir,
Kendisine bile düşmandır, bu nedenle istese de kimseye dost olamaz,
Kafası karanlık, dili de zehirli olduğundan hoş bir sohbet yapılamaz. Çünkü her an kaba ve küfürlü vs. konuşarak incitebilir,
İyilik yapmak isterken zarar verebilir, bu nedenle aradaki mesafeyi korumalıdır yoksa hiç gelişmeyen bir cahille gezen itibarını da iki paralık eder.
Kendi seviyesini bilmediği gibi bilmediğini de kabullenmez ayrıca çevresindekilerin de seviyesini ve kıymetini bilmez, bunalımdan da kurtulamaz ve karamsarlık dağıtır.
İman ile küfürü birbirine karıştırdığı için yaratana şükretmesi gerekirken nankörlük bile yapar,
Kendi bölgesinde hata üstüne hata yaparak bazen kusurları ile öğünerek zamanla dostsuz kalarak hiç olur, çünkü ilimsiz bir beyin kurumuş bir ottan veya çürümekte olan ağaçtan farksızdır.
Cahilin en tehlikelisi, her şeyi bildiğini iddia eder ve ağlanacak haline bile güler ki bu tip insanlarla polemiğe girmemeli çünkü ne zaman ne söyleyeceği ve ne yapacağı belli değildir.
(SÜRECEK)