Başı hocanın, döşü hocanın;
Yedi paydan beşi hocanın.
Dünyada kaç savaş oldu, savaşlarda ne kadar insan öldürüldü; bilen var mı? Varsa da en azından ben bilmiyorum. Sakat kalanlar, doğduğu topraktan ayrılmak zorunda kalanların, açlıktan susuzluktan ölenlerin sayısı cephede ölenlerden az değildir.
Ölen yerine öldürenler demek daha doğru olmalı. İnternet ortamında gördüğüm fotoğraf insanlık dışı! Üç beş kişi, yakaladıkları bir insanın gırtlağına bıçağı dayamış, kasaplık yapıyor!
Bırakalım tarihi, şu anda kaç ülkede savaş sürüyor? İnsan öldürmeyi meslek edinenler şehirlerde insan avına başlamış. Savaşlar biterse onlar işsiz kalacak. Silah üreticileri, tüccarları para kazanamayacak.
Birinci dünya paylaşım savaşı, hemen arkasından ikincisi yapıldı. Belki üçüncü paylaşım savaşını yaşıyoruz.
Savaşların özünü paylaşım oluşturuyor. Aslan payını kendine ayıranlar insan olduğunu unutuyorlar. Kavgalar burada başlıyor. Küçük çaplı olanlarda bıçaklar tabancalar; daha büyüklerinde tanklar tüfekler konuşuyor. Dünyayı birkaç kez yok edebilecek silahlar depolarda hazır olarak bekletiliyor.
Canlılar içerisinde sadece kendini akıllı gören Adem oğulları, diğer canlıları görmesini bilselerdi dünya bir başka olurdu.
Yer bakırcılar arastasının bitişiğindeki eski sanayi çarşısı. Serçeler, kendileri için ayrılan ekmek parçası ile karınlarını doyuruyor. Onları gördüğümde fotoğraflamak istedim.
Önce uzaktan çekim yaptım. Esnafın güvenini kazanmışlar. Kuş beyinleri ile onlardan zarar gelmeyeceğini anlamışlar. Gözleri onlara yaklaştığımı gördükleri halde uçmadılar. Kavga etmeden karınlarını doyurdular. Sanayide çalışanlar onlarla ekmeklerini paylaşmaktan mutluydular.
İnsanlar için bir lokma olabilecek serçeler kuş beyinli olabilir mi?
Güleriz ağlanacak halimize.