Bundan önce "Balyoz Davası" sonuçlanmıştı. 21 ayda tamamlanan dava 21 Eylül 2012 günü karara bağlanmıştı.

91'i amiral ve general olmak üzere 395 kişi yargılanmıştı. 34'ü beraat etmiş, 331'i hüküm giymişti. Dava Yargıtay sürecinde devam etmektedir.

İlk operasyondan 6 yıl sonra tamamlanan "Ergenekon Davası" ise 5 Ağustos 2013 günü karara bağlandı. 66'sı tutuklu 275 kişi yargılandı.

Sonuçta 21 kişi beraat etti, diğerleri hüküm giydi. 19 kişiye müebbet verildi. Kaldırılmamış olsa idi, herhalde idam verilecekti.

Peki, neyle suçlanmıştı bu dava?

Danıştay saldırısı ve bir yargıcın öldürülmesi, Cumhuriyet gazetesine bomba atılması, yeraltından çıkarılan bombalar, darbe ortamının hazırlanması ve de darbe yapılması...

Açık olarak ifade edelim ki, bu iddialar ve tutukluluk süreleri, yargılama süreci ve verilen cezalar her iki davada da inandırıcı olmadı, olamadı.

Daha da önemlisi, davanın her ikisi de bir hukuk davası olmanın ötesine geçti.

Adeta Siyasal İslam ile Cumhuriyetin bir hesaplaşmasına dönüştü.

***

Ne yazık ki, bu ülkede bir kısım davalar toplum vicdanında büyük yaralar açmıştı. Ve bu yaralar, bugün bile sarılamaz olmuştu.

27 Mayıs döneminde Mendereslerin idamı...

12 Mart döneminde Deniz Gezmişlerin idamı...

12 Eylül döneminde yaşı büyütülerek Erdal Erenlerin idamı...

İşte o gün bu yargılamaları savunanlar, bugün günah çıkarır oldu. O gün bu idamları savunanlar, bugün vicdan temizler oldu.

O gün yargının arkasındaki "görünür irade" askerdi. Bugün "görünür irade" İslami referanslı bir iktidar. Yani arkada milli bir irade yoktu.

Daha derinlerde, daha ötelerde, hatta okyanusun ötesindeki iradeyi ise biz hiç görmedik, göremedik. Bu gidişle de göreceğimiz yoktur.

O gün "Soğuk Savaş" döneminde, rotasından çıkmış siyaset ve sosyal muhalefet terbiye ediliyordu. Bugün "Soğuk Savaş"ın bitmiş olmasıyla ordu terbiye ediliyor.

İşte biz, bu terbiye eden iradeyi göremedik ve de göremiyoruz.

O gün yargılananlar sivil idi, bugün yargılananlar asker.

O gün yargılayanlar asker idi, bugün yargılayanlar sivil.

O gün askeri vesayet yargıladı, bugün İslamcı vesayet yargılıyor.

O gün Cumhuriyeti ve Kemalizm'i korumak adına yargıladılar, bugün askeri vesayeti kırmak adına.

Topluma böyle sunuldu, toplum bunu böyle okudu.

Ama ne o günkü yargılamalar ikna etti bu toplumu ne de bugünkü yargılamalar.

Çünkü bu ülkede; ne sivil irade silahlı iradeyle barışık olabildi, ne silahlı irade sivil iradeyle. 90 yılda demokratik bir yapı inşa edilemedi bu ülkede. Her irade ve her güç odağı, devleti kendisinin sandı. Yani egemenlik, gücün oldu bu ülkede.

Ama o gücün arkasında daha derin bir güç vardı. Ve o gücün arkasındaki irade okyanusun ötesine kadar uzanıyordu.

***

İşte okyanusun ötesindeki o irade yani ABD, bu ülkenin dinamik güçlerini Sovyet tehlikesine karşı mevzilendirmişti. Ve de Kemalist değerler ana dokusundan uzaklaştırılmış, Sovyetlere karşı biçimlendirilmişti.

Ama 1991'de Sovyetler dağılmış, "Soğuk Savaş" bitmişti. Artık Sovyetlere karşı donatılmış kadrolar tasfiye edilmeliydi. Gelişebilecek Batı karşıtlığı önlenmeli, NATO'nun yeni konseptine göre Türk Ordusu yeniden dizayn edilmeliydi.

Yani büyük emperyal güç böyle istiyordu.

İşte bugün Balyoz Davasının da, Ergenekon Davasının da hizmeti bu idi...

Çünkü emperyalizm, Arap Dünyasını ve tüm bölgeyi, özellikle de "İslam Dünyası"nı yeniden dizayn etmekteydi. İtiraz edecek bir refleks olmamalıydı.

Yani siyaset bunu böyle okumalıydı. Eğer bir duruş geliştirilecekse...

Ne yazık ki, muhafazakâr değerlerle beslenmiş, toplumun büyük desteğini almış iktidar, bilerek ya da bilmeyerek bu projenin ülke içinde uygulayıcısı olmuştur. Ve de Batı'nın bölgedeki projelerine taşeronluk yapmıştır.

Bugün toplumdaki genel kanaat budur.

Ve bugün Türkiye; yargı kararlarıyla, toplumdaki yarılmayı daha da tetikler bir sürece girmiştir.

Eğer bu kanaatin değişmesi, bu sürecin engellenmesi isteniyorsa iktidar bu toplumu ikna etmelidir.

Ve de özellikle, bölgedeki ülkeler bölünüp parçalanırken; iktidarla muhalefet, toplumsal barışın fitilini birlikte ateşlemelidir. Ülkeye yazık edilmemelidir.

Ama yan yana gelinememekte, galiba sorun da bu olmaktadır.

Artık görünen o ki; iktidar ve muhalefetin ülkeyi bölen söylemlerini dinlemeyen, emperyal politikalara hayır diyebilen, yep yeni bir sivil iradeye ihtiyaç vardır bu ülkede.