Yaşlı bir bey,
sabah erken evinden çıkmış, yolda
ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış.
Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın
sağlık birimine ulaştırmışlar.
Hemşireler, önce pansuman yapmışlar ve biraz beklemesini, röntgen çekerek her hangi
bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini söylemişler.
Yaşlı bey huzursuzlanmış; acelesi olduğunu, röntgen istemediğini söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin nedenini
sormuşlar.
"Eşim huzur evinde kalıyor.Her sabah
birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum." demiş.
"Eşinize haber iletir, gecikeceğinizi
söyleriz." deyince yaşlı adam üzgün
bir ifade ile ;
"Ne yazık ki karım alzheimer hastası. Hiç
bir şey anlamıyor,hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor." demiş.
Hemşireler hayretle ;
"Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor
neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz?" diye sormuşlar.
Adam buruk bir sesle ;
"Ama ben onun kim olduğunu
biliyorum." demiş.
