Griyim bu sabah; gökyüzüm kadar griyim… Mavi bulutlarıma ulaşamıyorum.
Ayaklarım, umutlarım gibi kırık dökük. Kırıklarımı toplamaya bile gücüm yok.
Her gün tazelediğim umutlarım bile beni terk etti sanki. “Herkesin bir umudu vardır” diyenlerin sesini bile duyamıyorum.
“İnsanı, insan olarak ve onun dünya ile olan ilişkisini de insani ilişki olarak kabul edersen, sevgiyi ancak sevgi ile, güveni ancak güven ile değiştirebilirsin” diyor Karl Marx.
Aslında, insanoğlu olarak sonsuz parçalardan oluşan bir şişenin içinde sonlu bir varlığız. Sonsuzun yönünde gidiyoruz, ilerleyebiliyoruz ama ona bir türlü ulaşamıyoruz, hep sonlu kalıyoruz.
Doğduğumuzda sadece sıfır olarak doğmadık mı? Hayatımız emek üreterek, çabalayarak sıfırın yanına bir sayı koymaya çalışarak geçmiyor mu?..
Bazı insanlar gibi “sıfır her şeyi yer” diyerek etrafımızdaki insanların emeklerini sömürerek, canlarına, mallarına tecavüz ederek, öldürerek ilerlemeye çalışmıyoruz, çalışmadık, çalışmayacağız.
Sonlu dünyada sonsuz olmak istiyorsak; güzel işler yapıp, kalp kırmayacağız, yok etmeyeceğiz, incitip, acıtmayacağız, sevgi vereceğiz, sadece "sevgi”…O zaman sonsuzluğa bir nokta koymuş ve sonsuz olmuş oluruz.
İnsanoğlu sadece düşünce yoluyla sonsuz değildir. Okuduğum kitaplar öyle yazıyor.
Dediğim gibi, griyim bu sabah; “nasılsın” diyene verecek cevabım bile yok. Eskiden iyi de olsam kötü de olsam, bir cevabım vardı. Cevaplarım da, umutlarım da ülkem gibi. İçim yanıyor ve içimdeki yangını içtiğim buzlu sular da söndüremiyor.
"Anne "diyor kızım. “Sakın bir yerlere gitme, ölüyor anneler; çocuğu zor durumda kalınca kimin omuzunda teselli bulacak? Ölüyor babalar; çocuğuna sımsıkı sarılamadan, ölüyor kardeşler, kardeşiyle oyunlar oynayamadan, ölüyorlar.”
"Gitmem kızım” diyorum. Okulun bahçesinden bana ellerini sallayarak öpücüklerini yolluyor.
Güzel kızım, barış ve sevgi geleceğin ellerinde, yani sizlerin diyorum ama beni duyamayacak kadar aramızda mesafe açılıyor. Duymasa da içinin bir yerlerinde hissettiğini biliyorum.
Bu yazıyı da, kızımla konuşmalarımdan yola çıkarak karalıyorum.