Sen sıcacık yuvanda, sevdiklerinle birlikte…Karnın tok, keyfin yerinde…
Minnacık beni de düşün ne olur!!!
Bir metrekare taş-beton kafesimdeyim. Demir parmaklıklar ardında.
Çişimi temizlemek için buz gibi sularla yıkıyorlar; hem ben donuyorum, hem kafesim donuyor.
Karnım, ömür boyu tek bir mamayla yarı aç-yarı tok…
Suyuma kuyruğum dokunsa kazara, susuzum…
Gözlerime bak; mutluluk kırıntısı görüyor musun hiç?
Dön kalbine,ne olur dön kalbine ve bana uzat elini…
Sen insandın, insanlığının gereğini yap ne olur…
İnsan ol biraz, insan ol biraz…
Bana da özgürce yaşayabileceğim, karnımı doyurabileceğim, mutlulukla koşup oynayacağım yaşam alanlarını verin ne olur!!!
Hiç kimseye zararım yok benim, olamaz da.
Eğer benden bir zarar görüyorsanız, o da bana zarar verilmesinden korktuğum içindir. Kendimi korumak içindir…
Ne olur, benim sizi koşulsuz sevdiğim kadar da değil, birazcık olsun sevin yeter.
Ne olur gözlerime bakın ve anlatamadığım daha nice acılarımı anlamaya çalışın.
Siz insansınız, ne olur insan olun biraz!
Ne olur, ne olur !..