Kodak nedir?
Bilenler unuttu. Günü birlik yaşadığımız için bilmesi gerekenlerin umurunda değil. Teknolojinin yardımıyla öğrenmek için uzun süreli çabaya gerek yok. Meslekler kısa sürede öğreniliyor. Yüzyılların, binyılların meslekleri yok oluyor. Yeni yeni meslekler ortaya çıktı.
Kodak, uluslar arası bir firmaydı. Çok değil yirmi yıl öncesinde ürünleri el üstünde tutuluyordu. Yüz yetmiş sekiz bin çalışanı vardı. Piyasaya sunduğu fotograf filmlerinin, fotograf baskı kağıtlarının kalitesi rakiplerinden çok üstündü. Artık böyle bir firma yok.
Teknolojinin hızlı gelişimi bazı meslekleri, sektörleri yok etti. Satın aldığımız ürünleri, ömrü dolmadan yenileriyle değiştirmek zorunda kaldık. Sonuçta yeni gelişmelere ayak uyduramayanlar kısa sürede yok oldu. Kendilerini yenileyenler, gelişmeleri önceden tahmin edenler ayakta kaldı.
Yok, olan meslekler arasında bakırcılık kalaycılık çoktan yerini aldı. Büyükşehirler başta olmak üzere ülkemizin birçok yerinde artık meslekler yapılmıyor. Bir ustamız “Artık bizim meslek Çorum müzesinde yerini aldı. Bizler de yaşlandık” diye dert yandı.
Ustalarımızın emekli maaşı gibi başka gelir kaynakları olmasa kazandıkları paralarla ayakta durmaları mümkün değil. Bütün çabaları mesleklerinin gelecek kuşaklara aktarılması. Para kazanmak, kazanılan parayla ayakta durmak mümkün değil. Sungurlu’da amca çocuklarının birlikte çalıştığı tek kalaycı var. Bir hafta boyunca üç- dört saat çalışabilen, ayakta durabilmek için başka meslekte çalışmak zorunda kalan bir ustamız daha var. Bakırcı yok.
Bütün olumsuzluklara rağmen çalışan ustalarımız var. Farklı ürünler üretmek çabası içindeler. Bildiğim kadarıyla bakırcılar arastasında yeni yüzler var. Onların arasında gençlerin olması sevindirici.
Büyüklerimizin deyimiyle çıkmamış candan ümit kesilmezmiş. Onların çabalarının yeterli olup olmayacağını zaman gösterecek. Bakırcıların başka şehirlerden sipariş aldığını öğrendim. Hediyelik eşyalar yapmaya çalışıyorlar.
Dileğimiz, çabalarının sonucu hayal kırıklığıyla sonuçlanmaz.
