Fakat ''çocuklarımın babası'' dediği kocasıyla ayrılmasına rağmen hasta olan eski eşine ölünceye kadar da bakmış, ilgilenmeyi ihmal etmemiş. Yaşamına kiraladığı tek gözlü odasında devam ediyor Ayşe Teyze. Evde titizlikle yaptığı muhallebi, lobiç ve pudinglerin yanında çekirdek, soda ve su satarak geçimini sağlıyor.
Güçlü yönleri ile hepimize örnek olan Ayşe Teyze, hayat mücadelesine devam ediyor.
3-Cevriye Abla
Bir avlu içerisinde 30 m2’lik bir yuvaya onyedi yılını dört çocuğunu, eşini, köpeğini, acılarını ve mutluluklarını sığdırmış bir ana, Cevriye Abla... Eşi Tevfik Abi lağım ustası, genç çocukları Ferdi ve Kamil mahallenin genelinde yaşanılan düzenli bir iş bulamama sorunu ile buldukları her işte çalışıyorlar. Muhittin ve Türkan ise okul çağındalar ancak düzenli olarak okula gidemiyorlar. Bu yuvayı hayatın tüm zorluklarına rağmen yaşama sevincini kaybetmeyen bir aile dolduruyor.
Beş yıl önce Cevriye abla madde bağımlısı olan oğlu Ramazan'ı kaybediyor ve geri dönüşü olmayan acılar ve sağlık sorunları ile karşı karşıya kalıyor. 8 ay önce apansızın duruveren kalbi ile hastanedeki yoğun bakım günleri başlıyor, dört aylık bir mücadelenin ardından çocuklarını kendi gözünden bile esirgeyen ana, tüm sevdiklerini geride bırakarak sonsuzluğa uğurlanıyor...
Şimdi ise sokağında, avlusunda ve yuvasında çınlayan sesinin yerini yokluğunun sessizliği dolduruyor.
4-No:9
Bolat ailesi; 4507 sokaktaki 9 nolu kendilerine ait evde yaşayan, hayatlarını müzisyenlikle kazanan ve çalgıcılık mesleğini nesillerdir sürdüren Roman bir ailedir. Dede (İsmet-Klarnet), babaanne (Saniye), baba (Metin- Klarnet), anne (Necibe) ve adeta müziğin içine doğmuş çocukları (İsmet-Keman, İbrahim-Keman ve Sabahattin- Klarnet).
Necibe Hanım çalışmıyor ve ev işlerini sahipleniyor. Dede, Belediyeden emekli işçi, Babaanne gençliğinde ev işlerine giderek ailesine destek olmuş. Dede ve Babaanne ayrı bir evde yaşıyor olmalarına rağmen genel olarak hep birlikteler. Aile, ancak onların yardımı ile hayatlarını idame ettirebiliyor.
Sürekli mekan ve şehir değişikliğine dayanan hareketli bir müzisyenlik modeline bağlı yaşamları ailenin en önemli özelliği. Belirli bir seyirci tarafından takip edilen sabit ve duvarlarla çevrili mekânlarının olmaması, aile bireylerini toplumsal olarak “kültürler arası aracılar” olmalarını sağlıyor.
Bolat Ailesi genellikle kış aylarında Mersin, turizm sezonunun açılması ile birlikte Antalya çevresinde ekmek paralarının peşinde koşmakta iken, 2018 yılı mayıs ayı sonrasında iş olanaklarını daha avantajlı gördüklerinden Manavgat’ta çalışmaya devam ediyor. Mersin'deki 9 numaralı ise ev sahiplerinin yolunu gözlüyor...
5-Burçin ile Orhan
Yolculuğuna internette başlayıp, mücadeleler ile devam eden aşk öyküsünün başrol oyuncuları Burçin ile Orhan. Annesi, düzenli bir işi olmayan Orhan ile evlenmesine izin vermeyince Gaziantep'den Mersin'e gelen Burçin, Orhan'la evlenir ve Turgutreis Mahallesi'nde yaşamaya başlar. Ekonomik sıkıntılar içinde yaşamına uyum sağlamaya çalışırken küçük yaşta anne olmanın heyecanı ile bebeğine hazırlıklar yapar. Bebeği doğmadan annelik duygusunu derinden yaşamaya başlar.
Daha çok yenilerde bak bir varmış bir yokmuş ile başlayan masalları dinlerken; küçük yaşta yuva sahibi olmanın zorluklarını yaşayan Burçin ve Orhan her şeye rağmen sevgilerini ve yaşama sevinçlerini kaybetmezler. Emre bebek ise onlar için umudun sembolüdür artık. Ve şimdilerde ise Burçin bebeği ile birlikte büyürken, Orhan ailesini zor durumda bırakmamak için var gücüyle daha fazla parfüm satabilmek için çabalıyor...
6-Kadınko
Kadınko mu? Sevmedim ismimi; güzel değil Fatma, Türkan gibi. Koca mı? Dayanamadım içkisine yirmi yıl oldu boşayalı… yokluğu bir şey değiştirmedi…
Çalıştım orada burada. Evlere temizliğe gittim. Büyüttüm çocuklarımı. Dört kızımı evlendirdim. Bir çocuğum kaldı. Sabri’m… Tek oğlum, müzisyenim, umudum… Sevdiği kızla nişanlandırdım, az biraz para da koymuştuk bir tarafa askerlikten gelince evlendirecektim. Askerlikte çamaşırhanede çalıştı. Safım, orada çürüttü iki böbreğini. Diyalizle yaşatmaya çalışıyoruz şimdi. Sevdiği kız da evlenmedi daha Sabri’m de…
Kahkahası eksik olmayan Kadınko’nun kör dövüşü hikayesidir…
7-Davulcu Kahvehanesi
Yusuf Ersancak 1988 yılından beri Turgutreis Mahallesi'ndeki kahvehanesinde mahalle sakinlerine sıcak çayını demliyor. Arap kökenli Yusuf zamanla Roman müzisyenler tarafından sevilen-sayılan bir insan olmuş. Yusuf kahvehanesinde davul üretimi ve tamiratı da yapıyor. Bu zanaatı ise vaktiyle davul tamiri yapan bir ustanın işini zamanında teslim etmemesi üzerine öğrenmiş. Kahvehane zamanla müşteri bekleyen davulcuların kışın soğuktan, yazın da sıcaktan korunması için barınakları haline dönüşmüş.
Ramazan ayında sahur vakti için çalınacak davulların organizasyonu Yusuf ve kardeşi Musa tarafından yapılmakta. Bütün bir yıl bu ayı bekleyen davulcuların sahur mesaisine Yusuf da onlara demlediği çayları ile destek verir. Musa ise diğer davulcular ile sahada davul çalar. Yusuf Ramazan ayı gecelerini ise kahvehanedeki şezlong tarzı yatakta geçirir.
Ortak yaşamın ve dayanışmanın güzelliğini görmeyi özlediğimiz bu dönemde, Yusuf’un davulcu kahvehanesinde bu değerleri görmek hala mümkün.
8-Sarı Bukleler
Kuaför Necla (Necla Erdoğan) tüm çağlarda farklı yaşam tarzlarıyla dünyanın farklı kültür renklerinden en bilineni olan Romanların Mersin Turgutreis Mahallesi’ndeki Necla ablasıdır. 8 yaşında geldiği Turgutreis’in 35 yıllık sakini. Kendisi Arap asıllı olmasına rağmen Romanların hayata bakışlarına, umutlarına, sevgilerine belki de en çok imrenilen neşelerine ortak olmuş yıllarca. Kimselere özenmeden, kimselere iç çekmeden göğüsleri gurur dolu, değişmeyerek ve sadece kendilerine benzeyerek yaşayan romanların renkli dünyasına Necla’nın salonundan tanıklık etmek mümkün. Mahalledeki kadınların dertlerini, üzüntülerini paylaştıkları bu mekan özellikle düğün ve eğlence günlerinde sevinçlerin coşkuyla yaşandığı bir yere dönüşüyor.
(MFD Belgesel Fotoğraf Atölyesi)
“Turgutreis’ten İnsan Hikayeleri” fotoğraf sergisinin galasından…
