Kurban Bayramı her sene kutladıımız, iki dini bayramdan birisidir. Kurban, insanları Allah’a yaklaştırmak, müminleri ve insanlığı kaynaştırmak için yani insanlık, yani bizim, yani müminler için konulmuş bir bayramdır. Her milletin dini ve milli bayramları olduğu gibi biz müslümanların da kutsal ve toplumsal günlerinden birisi de Kurban Bayramı günleridir. (Arefe, bayramın 1., 2., 3. ve 4. günleridir) Dünyevi ve uhrevi birçok yararların sağlanması, kazanımların elde edilmesi ve bu güzelliklerin sen eboyu sürdürülmesi bu bayramlarla amaçlanmış hedeflerdir. Şimdi bayram geçtiğine göre her insan, özellikle her müslüman şunu diyebilir mi? Elhamdülillah Allah’a hamdolsun. Ben kendime, aileme, müminlere, insanlara, topluma, devletime, milletime yararlı olan ve bayramın gerekli olan özelliklerini yaptım, güzelliklerini tattım, herkese ayrımsız bayramın faydalarını herkese tattırdım. Mesela, bölüştüm mü, paylaştım mı, barıştım mı, İslamın emrettiği birlik ve beraberliğimizi güçlendirecek, toplumsal iletişimleri kullanacak adımları attım mı? Ziyaretlerimi bilfiil veya iletişim vasıtaları ile bile olsa yaptım mı, yoksa 9 gün tatil var bana ne deyip tatil yerinde yattım mı bunların hesabını yapmalıyız ki, ileride yapacaklarınıza ışık olsun.

“Bayram gelmiş neyime kan damlar yüreğime” diyenlerin derdie derman olmamışsak, bir gariban abir pay kurban eti vermemişsek, bir yavrunun başını okşayıp ona bayram harçlığı vererek onu sevindirmemiş, güzel kültürümüzü onlara öğreterek aşılamamışsak, bayram ha gelmiş, ha gelmemiş ne farkı olur ki?

Her işin sonunda bir muhasebe, işin hesabın görülmesi ve durum değerlendirmesi esastır.

İnsan çeşitli konularda, iş hayatında, sosyal yaşantısında, ekonomide, siyasette, kiyasette, ferasette mutlaka hesaplı ve kitaplı hareket etmek zorundadır. Örneğin kirada duran bir kardeşimiz kirayı rahatlıkla ödeyebildiği halde ortalığın ekonomik sıkıntılarını gözardı ederek yüzde 20-25 faizle (hiçbir zorunluluk yokken) yatırım amaçlı ticari gayeli kredi alsa; bu, kişinin batacağının belgesidir. Bu iş burada doğru olduğu gibi bütün çeşitleri ile her konuda geçerlidir. Çünkü faizler çok yüksek. İnsan düşünen bir varlıktır. Herdaim kendini kontrol etmeli ve kimseler ona hesap sormadan o kendi hesabını öneceden kendi görmelidir.

Bunları ifade etmemin sebebi, müslüman Türk toplumu her konuda olduğu gibi maalesef bayramlar konusunda da aşırı bir yozlaşma, aslında uzaklaşma, örf ve adetlerinden hızla uzaklaşmaktadır. Özellikle gençler, caddelerde gördükleri ve yakınlarının bayramlarını kutlamayı bile bilmemekte veya unutmuş görünmektedir. Selamı terketmişler, verilen selamı almayı bile becerememektedirler. Bunlar basit işler gibi görünse de ileride olacak topulmsal yıkımın habercileridir. Suç kimin, bu çocukların, bu gençlerin mi? Hayır.

Evvela ebeveynlerinin, ana-baba-kardeş-amca-dayı-teyze-hala gibi yakınlarımızın, hocalarımızın, öğretmenlerimizin ve devletimizimdir. Bunların ekonomik, soyal, dinsel, ahlaken gerekli tedbirleri almdığımız müddetce hiçkimseyi hor görmemiz, kınamamız, ayıplamamıza hakkımız yoktur. Suçlu bizleriz.

Üzülerek ifade edebilirim ki, altmış seneden fazla toplumla içiçe olan ve toplumsal yüceliği hayatına amaç edinen birisi olarak gördüğümüz manzara hiç iç açıcı değildir. Aileler, devlet, hükümet neslimize sahip çıkmalı, arızalar giderilmeli, gençler milli ve ulusal şuurla bilinçlendirilmeli, özellikle de dini ve ahlaki kazanımlarımızın korunmasında gelişen teknolojik çağın gereklerine ve gereçlerine uygun olarak neslimizi yetiştirmenin gayreti içinde olmalıyız.

Sel önünden kütük koparcasına geleceğimizin güvencesi olan geçleri, yavrularımızı kurtarmalıyız. Gençliği olmayan bir milletin asla geleceği olmaz. En büyük sermaye insandır. En değerli yatırım insana yapılan yatırımdır. Örf ve adetlerimiz kültürümüze yapılan yatırımlar da bunun bir parçasıdır.

Kurban bayramı nedeni ile bayram günlerindeki izlenimlerimin ışığında her konuda olduğu gibi bayramların özüne ters düşen hal ve hareketlerin toplumsal olarak zararlarına kısaca değinmiş olduk. Maksadımız ferdi, aileleri ve toplumu bilgilendirmek, uyarmak ve öğütlemektir. Hidayet ve inayet Allah’tandır.

HZ. İSMAİL A.S.İN KURBAN EDİLİŞİNİ

DRAMATİZE EDEN ŞİİR

Hak teala emreyledi,

Gelsin Cebrailim dedi,

Varın söyle olhalile,

Oğlun yola koysun dedi.

Arafata geldi Halil,

Nebiler deminde kabul,

Emrim tutsun ol İsmail

Yoktur bende zulüm dedi.

Yine geldi bayram günü

Sıkıldı Halilin canı

Dostta gönderirim seni,

Oğlum İsmailim dedi.

Elleri bağlar babası,

Müstecap olur duası,

Ben olmayım hakka asi,

Çöz ellerim babam dedi.

Babam neden düştün tasa,

Hak beni kurban kılarsa,

Genç kuzu –yavru- kurban olursa

Cânım kurban olsun dedi.

İsmail hem yattı yere,

İbrahim de düştü dara,

Elde pıçak geldi dile,

Kesmem İsmailim dedi.

Bıçağı çaldı hem taşa,

Taş yarıldı baştan başa,

İbrahim düştü telaşa,

Hikmet nedir yarab dedi.

Hak kurban gönderdi ehil

Cebrail önünde delil

Ben de cömerdim ey Halil

Kaldır İsmailim dedi.

Azat İsmailim dedi.

Azat İsmailim dedi.