Fazla sözü bir tarafa bırakalım; bazen gördüklerimiz yeterlidir. Konuşmak yerine susmayı tercih ederiz.
Okuduğum bir makale “sayın engelli adayları” diye başlıyordu. Engelli olarak doğmuş, yaşama tutunmuş, bedensel olarak yaşadığı sıkıntılardan çok sağlıklı görünen insanların davranışlarından, sözlerinden duyduğu rahatsızlığı anlatmaya çalışıyordu.
Ömür boyu hiçbir şey duymayacaksın, görmeyeceksin. Başkalarının yardımı olmadan bir bardak suyu tek başına içemeden yaşayacaksın!
Uzak durmaya çalıştığımız bedensel engellilerin yaşama tutunma çabalarını görebildiğimizde, onları anlayabildiğimizde en büyük iyiliği aslında kendimize yapmış olacağız.
