Gri bir ömrün ortasında,Lacivert gökyüzü…
Güneşin yakan sıcağına inat!
Buz kesmiş yüreğim…
Mor dudaklarım,
Ayrılık şarkıları söylüyor.
Ellerim boşlukta,
Kimi arasam, yok!
Yüreğim kanıyor…
Aldırmasam diyorum da,
Yaram derinleşiyor.
Kangrenleşmiş olmasın?
Umut fısıldar…
*
MAVİ KAL
Bazen bir kuşun cıvıltısında,
Bazen yasemen kokusunda,
Bazen nilüfer yaprağında,
Bazen de bir beyaz karanfilin
Masum çekiciliğinde…
Yaşamın çirkinliklerine inat!
Gel der, karartma yüreğini
Mavi kal!
Öldürme beni, yeniden yeniden yaşat!
Umudu kucaklar, yoluna devam edersin…
Ne dersin?
