Çorum’un sanayileşme alanında sağladığı mucizeyi, en çarpıcı biçimde “makina imalat” sektöründe gözlemlemek mümkün. Torna atölyeleri, akılla, uzak görüşlülükle, çalışkanlıkla ve fedakârlıkla fabrika yapan fabrikalara dönüştürüldü. Sektörün kendini kanıtlamasından sonra ise, yeni yatırımlarla bu alanda Anadolu’nun en büyük kapasitelerinden biri oluşturuldu.
Döküm ve makina imalat alanında ileri bir teknoloji düzeyine ulaşan Çorum, savunma sanayiinde de rol kaparak zamanın ruhuna uygun bir yapılanma arayışına girdi. Zira, savunma araç ve gereçleri üretiminde yerli oranının artırılması, ulusal bir politika haline gelmişti. Çorum da, hem kendi gelişimi, hem de ulusal davaya katkı adına bir şeyler yapabilecek durumdaydı.
Ankara’da, sivil-asker pek çok ilgili ve yetkiliyle temaslarda bulunuldu. Yine Çorum’a, sivil-asker pek çok yetkili geldi, kurulu kapasiteyi, teknoloji seviyesini inceledi. Çorum’un bir ucundan bu alana girebileceği, gerekirse ortak bir girişim grubu oluşturulabileceği görüşü hakim oldu. Ama, Çorum’un pek çok beklentisi gibi “savunma sanayii” de hayal olarak kaldı.
15 Temmuz FETÖ’cü darbe girişiminden sonra, Ankara’daki askeri birliklerin çevre kentlere kaydırılması gündeme gelince, Çorumlular yeniden umutlandılar; yakın zamanlara kadar “alay” düzeyinde askeri birliğin bulunduğu Çorum’a, önemli bir birliğin kaydırılabileceği beklentisi oluştu. Ne var ki, gelişmeler, Çankırı’nın tümen seviyesinde birlikleri kaptığını, Kırıkkale’nin yine büyük bir birliği almaya yakın olduğunu gösteriyor.
Kuşkusuz, Çorumluların, komşu kentlerin kazanımlarında gözü yok. Ama, Çorum’un da hak ettiği yatırımları, hizmetleri, destekleri alması gerekir. İşte bu konuda olumlu düşünmek mümkün olamıyor. Çorum, hemen her konuda “kaybedenler kulübü”nde yer alıyor. Savunma sanayii beklerken, askeri birlik dağıtımında bile dikkate alınmamak, başka nasıl izah edilebilir? Mehmet YOLYAPAR
Editör: TE Bilisim
