GÖREN GÖZ HAKKA TABİ OLUR, GÖRÜP TE
BİLMEZSE, ÇAM BUDAĞINDAN FARKI OLMAZ
Kütüphanemde bulunan, 50-60 sene önce yayınlanmış bir dergide okuduğum Abdulkadir Saynaç adındaki bir şairin kaleme aldığı ibret dolu Göz şiirini size aktarıyorum.

GÖZ
Bir göz ki karayı ağından
Seçmezse solunu sağından
Yakınını uzağından, ırağından
Ne farkı kalır çam budağından

Oku elif lammim zalik (bunu)
Kitabı hakka ol salik (isteyici)
Olmazsa göz nura malik
Odur ancak kafada bir gedik

Bu dünyanın olur tehi (boş, marifetsiz)
Vardır herşeyin bir rehi (yolu)
Görmeye mihrü mehi (güneş-ay)
Odur bedenin mükrehi (ikrah edilen, faydasız)

Bu dünyada görgü gerek
Herşey bilinir görerek
Görgüsüz, kör kalır yürek
Görmeyen göze ne gerek

Var ise nimeti basar nimeti görürse
Ayak doğru yola basar
Yok ise düşer kan kusar
O göz bakar bakar basar (bakar görmez)

Görüşten mesuldür kişi
Tedrik edecek her işi
Eğer görürse şeş-beşi
Farkı ne çam budağından

Gözlerin yaratılış hikmeti
Görmek içindir hakikati
Taş gibi kalırsa katı
Farkı ne çam budağından

Göz dediğin dürbün gerek
Hatta nuri mübin gerek (açık görüş)
Nursuz gözde fersiz yürek
Farkı ne çam budağından

İmanı yoksa özünde
İkrarı yoksa sözünde
İzanı yoksa gözünde
Farkı ne çam budağından

Kalıp kıyafet yerinde
Hayret uyandırır sende
Çun hüşu bümüssenede (utancından, suçundan boynu bükük, bakacak yüzü yok)
Farkı ne çam budağından

Yarasa hakka yarasa
Kaçmasa nuru arasa
Görüp te hakka varmazsa
Ne farkı var çam budağından

Selam olsun hakkı görene
Hakkı görüp tabi olana
Adam hakkı görmezse
Bakıp duran köre ne.
SÜRECEK